گیاه خوار ی = سلامت و تندرستی

بدون مداخله ی انسان، زندگی گونه های مختلف با یکدیگر دیدنی ست. چقدر زیباست وقتی همه چیز روال خود را طی میکند.

گیاه خوار ی = سلامت و تندرستی

بدون مداخله ی انسان، زندگی گونه های مختلف با یکدیگر دیدنی ست. چقدر زیباست وقتی همه چیز روال خود را طی میکند.

آسیب های روحی و روانی کارگران کشتارگاه ها (قسمت 2)

factory farming
اکثر کشتارگاه ها از خط تولید استفاده می کنند تا سریع و ارزان، حیوانات را قتل عام کرده و فرآوری کنند. حقوق بسیار کمی به کارگران داده می شود و شغلشان، خفت بار، نفرت انگیز و تکراری است. کارکنان، باید هر روز متحمل صحنه های تهوع آوری از خون، جراحت و مرگ بشوند و شرایط کاریشان، بی نهایت خطرناک است.

تجربه یک زوج از کار در کشتارگاه

چنین شغل پر تنشی، بهای هنگفتی را می طلبد بطوری که سلامت روحی، ذهنی، احساسی و جسمانی کارگران را تحلیل می برد. یک زوج که در یک کارخانۀ فراوری جوجه، در انگلستان کار می کردند، شغل سابقشان را توصیف می کنند:

روبرت: من چندین نوع کار در کارخانۀ جوجه، انجام می دادم. اول از همه، نقش من این بود که جوجه های زنده را آویزان کنم. آنها باید در خطی قرار داده می شدند که به سمت کشتارگاه می رفت. اگر ظرفیت کارکنان برای این شغل، زودتر پر می شد، آنگاه کار من این می شد که جوجه های مرده را آویزان کنم.

slaughter2 slaughter3

مسأله این است که آنها ما را وادار می کردند که مثل یک حیوان تحت شرایط خیلی بد و هوای خیلی سرد، کار کنیم. بدون هیچ وقفه، استراحت و لباس کاری. (حتی بدون لباس کار؟) بله، هیچ چیز. من مجبور بودم که تنها چکمۀ لاستیکی که فرد قبل از من، در آورده بود را به پا کنم. اگر داخلش بخاطر فرد قبلی، خیس بود، باز هم مجبور بودم که با پوشیدن آن، کار کنم.

این کارخانه های وقیح کشتار می توانند ابعاد بسیار بزرگی داشته باشند. بزرگترین کشتارگاه در دنیا که توسط شرکتی در آمریکا اداره می شود، می تواند روزانه ۳۲ هزار خوک را بکشد. تنها در آمریکا، هر ثانیه ۲۷۰ جوجه، یا حدود ۸٫۵ میلیارد جوجه در سال، کشته می شوند. برای کشتن و فراوری این موجودات معصوم، کارکنان تحت فشار مداوم هستند تا به سرعت کار کنند و این خطوط تولید قاتل را به حرکت مداوم وا دارند.

آنجلا : آنها بر ما فریاد می زنند: "سریعتر، سریعتر!" اگر شما به حد کافی سریع نباشید، از کار اخراج می شوید.

روبرت: بخاطر صحنه های فجیع در کارخانه، بخاطر شکنجۀ حیوانات، حیوانات، شانسی ندارند و این برای ما، خیلی تنفر انگیز و آزار دهنده بود که هر روز شاهد تعداد بیشتری از این وقایع بودیم.

و اینطور ایفای نقش بعنوان شکنجه گر حیوانات، صحنۀ بسیار بدی بود. و خیلی بد بود که دربارۀ این حقیقت بیندیشی که ما چیزی را پرورش می دهیم تا صرفاً تحت چنین شرایط شکنجه آوری، کشته شود تا آن را بخوریم.

این بکلی تخریبگر وضعیت ذهنی فرد است که روزهای بی حس کنندۀ ذهن، از پس هم بگذرد و شاهد مرگهای بیشماری باشی. یک وکیل در آمریکا به نام "جنیفر دیلارد"، در گزارش خود با عنوان "کابوس یک کشتارگاه: آسیب روانی متحمل شده توسط کارکنان کشتارگاه و امکان التیام از طریق اصلاحات قانونی"، برخی از مشکلات روانی بسیاری که کارگران کشتارگاه، متحمل می شوند از قبیل اختلال حاصل از استرس پس از آسیب روانی را مورد بررسی قرار می دهد و "گیل ای. ایسنیتز"، بازرس ارشد انجمن دامپروری رحیمانه، در کتابش با عنوان "کشتارگاه"، اثرات ذهنی زمین گیر کنندۀ این خط بیرحمانۀ کاری را توصیف می کند. برای بسیاری از کارکنان، کشتارهای خون آلود بی پایانی که در این کارخانه های مرگ، شاهدش هستند، ترک مشاغلشان، همچنان آزارشان می دهد.

Gail A. Eisnitz gail a eisnitz

آیا کارگران هیچ وقت به احساسات حیواناتی که می کشند، فکر می کنند؟

"اد کالز"، کارگر سابق کشتارگاه که اکنون وگان است، برخی از تجربیات شخصی اش را در میان می گذارد.
من بعنوان پسر یک سرکارگر بارانداز گوشت در یک کشتارگاه گاو، بزرگ شدم. وقتی پس از جنگ ویتنام به خانه بازگشتم، به کشتارگاهی رفتم که پدرم در آنجا کار می کرد و کاری را به عهده گرفتم. در آن روزها خیلی چیزها را دیدم که خیلی آزار دهنده بودند، بدون اینکه بدانم چقدر بی احساس شده بودم. من حیواناتی را می دیدم که به سمت کشتار پیش می رفتند. آن واقعاً بر من تأثیر گذاشت.

آیا آنها بدین دلیل روی زمین، خلق شده اند؟

من این سوال را در حالی بارها و بارها از خود پرسیدم که می دیدم آنها از کامیون ها بیرون آورده و به آغل ها برده می شوند و حتی از ترس جانشان از حصارها می پریدند ، به خیابان می دویدند و شاخ به شاخ به سمت خودروها می رفتند و با آنها تصادف می کردند. و این حیوان، از مرگش می ترسید. من با دیدن آن، کاملاً مبهوت شدم. چقدر ظالمانه!
می دانید من از جنگ برگشته بودم و ظلم و مرگ و کشتار بسیار و آن قبیل چیزها را دیده بودم و برگشته بودم و نیاز به کار داشتم و باز شاهد همۀ این بیرحمی ها بودم.
کارکنان کشتارگاه که پیوسته با فریاد های جانسوز حیوانات برای کمک و همچنین خون، ادرار و مدفوع، احاطه شده اند، اغلب سعی می کنند راه هایی را برای سازگاری بیابند.
سرانجام من بی احساس شدم. اما در ته قلبم، می دانستم که چیزی در اینجا ایراد دارد. نمی دانستم، دقیقاً چیست. مردان به این نوع زندگی تشنه به خون، ادامه می دادند و این کار بی رحمانه اغلب پیامد دیگری دارد. اگر چیزهای کوچکی بر وفق مراد این مردان، نبود، خیلی سریع عصبانی می شدند.
کارگران کشتارگاه، ممکن است که آنقدر در حد مرگ، بی احساس و فاقد شفقت شوند که برخی اوقات حیوانات را صرفاً برای تفریح، آزار داده یا بکشند.

آیا کسانی که در همسایگی یک کشتارگاه، زندگی می کنند نیز از این جو بسیار ناخوشایند تأثیر می گیرند؟

"جیلین ماسگریو"، یک وگان در استرالیا که پدرش در یک کشتارگاه کار می کرد، تجربۀ دوران کودکی اش را در میان می گذارد.
هر شب که می رفتم بخوابم، صدای نالۀ گاوها را می شنیدم و می دانید می توانستید ترس و وحشتی که بر آنها می گذشت را احساس کنید. من با علم به اینکه این حیوانات بیچاره، در حبس نگهداری می شوند و چه چیزی در انتظارشان است، همیشه احساس بیماری می کردم. این امر همیشه مرا مضطرب می کرد. و من هرگز، نمی خواهم که دوباره نزدیک چیزی مانند آن، زندگی کنم.

Slaughterhouse 12

"لس اینگرم"، یک کارگر سابق کشتارگاه در انگلستان، این فرایند وحشیانه را بیاد می آورد که با گیج کردن حیوان با یک تفنگ آغاز می شود. توسط آن درست مثل یک لوله است که آنها روی سر می گذارند و وقتی با سر تماس یافت، عمل کرده و پیچ را در جمجمه فرو می کند تا در جایی که می خواهند میلۀ مغزی را قرار دهند، سوراخ ایجاد کند که سپس آنها آن میله را در آن سوراخ فرو کرده و آن را می پیچانند. در حالی که داخل جمجمه می رود، به جلو و عقب، فشارش می دهند. در آنجا پیچیده می شود و کل مغز را خرد می کند. و آنگاه آشکار است که در ادامه خونریزی حیوان را داریم. بنابراین، گلویشان بریده می شود و خون گاوها در کل حمام خون، ریخته می شود. و بعد، وقتی که خونریزی کردند آنها را می چرخانند و شروع می کنند به پوست کندن. برای گاوها، محفظۀ شلیک، در گوشه بود. و بعد راهروی انتقال بود که گاوها با عبور از آن از محل نگهداریشان به محفظۀ شلیک، وارد می شدند. فکر می کنم راهروی انتقال، حدود ۷٫۵ تا ۹ متر، طول دارد. بنابراین گاوهایی که در راهروی انتقال و آغل های پشتی هستند، بخاطر وضعیت ساختمان، قادر هستند آنچه رخ می دهد را بوضوح بشنوند. آنها قادر خواهند بود آنچه رخ می دهد را بوضوح استشمام کنند. و بیشترشان، وقتی داخل محفظۀ کشتار می شوند، بنظر کاملاً وحشت زده هستند. من می گفتم: "آنها می دانند چه در پیش است." برخی از آنها هر کاری می کردند تا سعی کنند از آن محفظه، خارح شوند؛ بالا می پریدند و سعی می کردند از روی دیوار بالا روند. اما نمی توانستند، چون دیوارش خیلی بلند بود.

این مشاغل وحشیانه، احاطه شده با خون، ادرار، مدفوع، چرک، اعضای بدن حیوان و اعضای قطع شده، بر سلامت جسمانی کارگران، شدیداً تأثیر مخرب می گذارد.

ارتباط میان کشتارگاه ها و قتل، تجاوز و سایر جرم های وحشیانه

مشکل جدی دیگر، تأثیر مخربی است که این محیط خشونت بار بر وضعیت روانی کسانی می گذارد که در فعالیت های کشتارگاه دخیل هستند. "جیلیم ماسگریو" موسس سازمان استرالیایی رفاه حیوانات با عنوان "مبارزین وگان"، توصیف می کند که پدرش که بازرس کشتارگاه بود، چطور بخاطر شغلش، از نظر جسمانی و روانی عمیقاً آسیب دید.
او مجبور بود که اجساد را بازرسی کند تا مطمئن شود که هیچ مرضی وجود ندارد تا آنها برای مصرف انسان، بازرسی کند تا مطمئن شود که صلاحیت یابند. و این امر بدین معنا بود که اغلب، او اطراف حیواناتی بود که کشته شده بودند و در آنجا بیماری وجود داشت و این به نوبۀ خود او را بیمار می کرد. او زمان بسیاری زیادی را در بیمارستان سپری می نمود تا بخاطر امراضی که آن شغل، موجبش شده، مورد درمان قرار گیرد.

Innocent-mother-love-picture

"لس اینگرم"، یک رویداد وحشتناک را در کشتارگاه، بیاد می آورد. آنها تعداد زیادی گوسفند ماده داشتند که در یک زمان خاص، آمدند و خیلی از آنها آبستن بودند و زمان اندکی تا به دنیا آمدن آن بره ها، مانده بود. و البته در طی روند کشتار، رحم ها بیرون آورده شده و بره ها داخل رحم ها بودند. و یک رحم بود که بطور خاصی خیلی بزرگ بود. و آنها رحم را باز کردند و بره را بیرون آوردند و مقداری دستمال حوله ای آوردند؛ اطراف دهانش را پاک کردند، در بینی اش چندین بار فوت کردند، کمی ماساژش دادند و سپس آن بره شروع کرد به نفس کشیدن و واقعاً زنده و آمادۀ حرکت بود. اما این امر، آنها را مدتی سرگرم نمود و بعد آنها گفتند: "اوه خب، وقت ادامۀ کار است." آنها در همان دم گلوی آن بره را بریدند.
آنها او را خارج از رحم، زنده کردند، گذاشتند که حرکت کند و سپس گلویش را بریدند. و آن فقط برای تفریح بود. این قبیل چیزها در آنجا ادامه داشت. چنین فقدان کامل دلسوزی و شفقت، در کسانی دیده شده که حیوانات را برای تأمین معاش در خارج از دیوارهای ساختمان های فراوری گوشت، می کشند.
آنها نسبت به آنچه می کنند بی حس می شوند. منظورم این است که هر کسی که بتواند پیش رود و بر سر یک بچه فوک بکوبد، همان ذهنیت کسی را دارد که می رود و یک بچه گربه را تا حد مرگ لگد مال می کند، می دانید؟ من این را کاملاً غیر قابل درک می یابم که ببینم کسی می تواند چنین کند اما دیده ام که آنها چنین می کنند.

خشونت زشتی که در یک کشتارگاه نسبت به حیوانات، نشان داده می شود، می تواند به خشونت نسبت به انسان ها نیز تبدیل شود. دکتر "ایمی فیتزجرالد"، استادیار جرم شناسی در دانشگاه "ویندسور"، کانادا نتیجه گرفت که در آمریکا ارتباط میان کشتارگاه ها و قتل، تجاوز و سایر جرم های وحشیانه، یک حقیقت تجربی است و یک کشتارگاه با ابعاد متوسط با ۱۷۵ کارمند، تعداد بازداشتی های سالانه در یک جامعه را تا۲٫۲۴ برابر و گزارشات سالانۀ خشونت را تا ۴٫۶۹ برابر افزایش می دهد.

من واقعاً فکر می کنم که هر کسی که در گرفتن جان یک حیوان، مشارکت فعال داشته باشد، از نظر روان شناختی بر او بعنوان یک انسان، تأثیر می گذارد و همینطور بر نحوۀ حضور و رفتارش در این دنیا اثر گذار است. من موارد بسیاری را دربارۀ برخی مردم خوانده ام که مرتکب جرم های وحشتناکی نسبت به دیگر انسان ها شده اند، قاتلین زنجیره ای و غیره. آنها حیوانات را در موارد بسیاری شکنجه داده اند.

اتخاد رژیم شریف وگان راه تنها راه حل موجود برا ی خواهران و برادران کارگرمان در کشتار گاه ها و نجات حیوانات است

Bill-Clinton-Demo. S

در حالی که کارکنان در یک کشتارگاه، شاید کار کشتار را انجام دهند، اما در واقع آنها صرفاً بخشی از نظامی هستند که گوشت را برای مصرف کنندگان تأمین می کند. از اینرو، تنها یک راه وجود دارد که ما بتوانیم به این چرخۀ کشتار پایان دهیم: اتخاذ یک رژیم غذایی گیاهی.
من واقعاً فکر می کنم که هر کسی که محصولات حیوانی، مصرف می کند باید برای دیدار از یک کشتارگاه، زمان بگذارد. کسانی که در آن موقعیت ها کار می کنند، این کار کثیف را بخاطر مصرف کنندگان، انجام می دهند.

اگر مردم یک حیوان زنده، مهربان، بیگناه را که تنفس می کند را بکشند و در دهانشان بگذارند، فکر می کنم توقف خواهند کرد. فقط اینکه بیشتر مردم نمی دانند کشتن حیوانات در کشتارگاه چه کار ظالمانه و نفرت انگیزی است. اینرا نمی دانند. این در ذهنشان نیست. آنها حتی ارتباط یک تکه گوشت را با یک حیوان زنده، با محبت، مهربان، بیگناه و آرامی را که تنفس می کند را نمی بینند. اما اگر مجبور باشند که خودشان کشتار کنند، فکر می کنم آنگاه توقف خواهند کرد.

ai-lmb